Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Achter de bomen
hoe zal ik me vasthouden
in hoe ik me nu (vast)
weerhoud van -
en de dagen optil
alsof ze niets meer zijn
dan wat jij van hen maakte
en schetste in grijze potloodlijnen
op de muur staat -
voor eeuwig gebrand
hoe wij
sleten en dat ja nog steeds
doen (kunnen)
nochtans leidt alles naar -
is geen vaststaand iets
slechts een lichaam
dat glijdt.
Reacties op dit gedicht
Hannepon vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Hannepon
Gecontroleerd door:
benji
Gepubliceerd op:
01 februari 2006
Thema's:
[Verwarring]
[Toekomst]
[Hoop]