Zacht klopt wanhoop aan mijn poorten
Geruisloos weet ik op te staan, mijn weg
Verscholen en verborgen zal ik
Eenzaam verder gaan
Spreek mij niet van al mijn zonden
Preek mij niet jouw ware woord
Nu weet ik wat het is te leven en
Nee, het bevalt mij niet
Ongemerkt zullen zij mij wreken
Ouderdom en wijsheid, ooit
Zal ik weten waar ik dood liep
Waar ik roekeloos en jong was
Zal ik weten waar ik fout ging
In het doolhof van mijn zijn
Jouw woorden zijn slechts woorden
en venijn is slechts venijn...
Engeltjuh: | Donderdag, februari 02, 2006 03:52 |
wow, mooi gedicht, graag gelezen deze. | |
mamsiemomo: | Donderdag, februari 02, 2006 00:48 |
Prachtig en met veel wijsheid geschreven. Liefs, Mo | |
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 02 februari 2006 | ||
Thema's: |