Ironische-limericks
Een vrouw die heel erg kon blozen
Kreeg eens van een vent een bos rode rozen
Ze zei tegen hem
Met verheven stem;
Ik zou zelf voor andere hebben gekozen
Een vrouw die heel erg kon snoeven
Wilde eens in een mantelpakje vertoeven
Maar schoen met hak
Bleef steken achter ‘n tak
Waardoor ze een modderbad moest proeven
Een man die alleen maar kon klagen
Kon niet tegen enige hinderlagen
Toch zorgde ook hij
Dat zij op ‘n dag zei;
We moeten gaan shoppen voor een kinderwagen
Een zeer brede man, met grote mond
Beroofde iemand op een drukke avond;
Die kleine man
Zag er niets van
Maar hij was ook heel erg blond
Reacties op dit gedicht
| Amon: | Donderdag, april 27, 2006 10:51 |
| je kan beter hoor !! | |
| Gert: | Vrijdag, februari 03, 2006 22:32 |
| Ik zouz elf nooit limmericks (kunnen) schrijven, maar lezen zo nu en dan wel lekker luchtig weg. LIefs, Gert |
|
| Sifra.K: | Vrijdag, februari 03, 2006 21:01 |
| Leuk om te lezen.. (zonde eigenlijk, dat je mijn gedicht niet ziet als het bedoelt is, maar het is mooi om te zien hoeveel alles kan zijn..) Liefs, Sifra |
|
| moustous: | Vrijdag, februari 03, 2006 19:59 |
| Leuk eigenlijk zo'n limericks. Lekker licht verteerbaar om te lezen. Limerickze! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marilène B. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||