Winterkou schuurt mijn leden
gevangen in een vierkant huis
pruilt de tuin met wat rottig groen
beukt het verlangen door muren…
Het grijze wolkenpak collectioneert
ontelbare vlokken van ijzig wit
welke weldra in harmonieus uiteen vallen
het vierde jaargetijde symboliseert…
De ijspret smeult op verkleunde gezichten
ondergebonden ijzers scheren over het ijs
een groepje verlate vogels, snavelbekkend
speuren met kraaloogjes naar verloren resten…
Hoe lijdzaam de tijd naar jou lenteweelde
prille zonnestralen die bonte vleugels verwarmen
van ontpopte vlinders fladderend naar het licht
die ontnomen werd door de laatste dorre bladeren…
| enjaeva: | Zaterdag, februari 04, 2006 10:05 |
| wat een pracht van een gedicht liefs en een fijn weekend van enja | |
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Zaterdag, februari 04, 2006 09:04 |
| jouw verlangen naar de lente is groot... maar het levert een prachtig winter gedicht op!! namasté, An |
|
| Auteur: Jeffry | ||
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||