Geven van liefde werd toegeven aan drang,
gevoelens op drift, de noordster kwijt:
zo maakt het schip water, al maandenlang,
het krakende hout fluistert splinters van spijt.
Vrijen was ooit méér dan pompen en hozen;
drijvend houden is scheepsrecht, zware plicht,
ruw geronseld, al werd er zelf voor gekozen,
de steven blijft immer voorwaarts gericht.
Maar de wereld is rond, elk eind een begin,
uit ieder oud wrak is ervaring te puren;
reislust zit er gelukkig nog altijd in:
de volgende maal wil ik beter sturen.
kimW: | Dinsdag, februari 07, 2006 00:51 |
Jij en goed sturen??? Moet goedkomen toch??? hihihih ps. goed bezig...heb even gekeken: keurig gedaan... tk |
|
HIJ&ZIJ: | Maandag, februari 06, 2006 17:20 |
Vind dit niet verdrietig, vind het hoopvol, mooie bewoordingen, meer van dit! Gooi nog eens een balletje op zou ik zeggen, hahahaha. Door weinig tijd niet veel gereageerd maar lees je van tijd tot tijd zeer zeker, |
|
chocaatje: | Maandag, februari 06, 2006 14:24 |
En misschien komt er ooit wel weer land in zicht voor je.Of wordt de oude route anders gevaren, liefs mieke | |
MayadeBij*: | Zondag, februari 05, 2006 21:30 |
:) iets met een wieltje en draaien maar ;) | |
Mathilde: | Zondag, februari 05, 2006 21:27 |
verdrietig en toch hoopvol... liefs, mathilde |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 05 februari 2006 | ||
Thema's: |