Gebed zonder einde
Als een gebed zonder einde
Zo voelt het leven zovaak
Net als je denkt het gaat iets beter
Is het weer raak
Denk aan gisteren
Hoe je naar mij lacht
Nu weer verdriet en innerlijke pijn
Wie had dat nu gedacht
Geslingerd van emotie tot emotie
Hoe ons dat geestelijk sloopt
Daarvan heeft niemand een notie
Probeer, voor eigen best wil
Wel hard te zijn
Maar als je van iemand houd
Doet het toch wel pijn
Als je die ander ziet lijden
En je er niks aan kunt doen
Om hem of haar ervan te bevrijden
Ik weet, aan zelf medelijden
Schiet je ook niks mee op
Dat maakt je alleen maar verder kapot
Kan alleen maar hopen en bidden
Mag het morgen iets minder rot?
Of het helpt, laat ik in het midden
Ach ik weet het soms ook niet meer
Die schizofrenie gaat nooit weg
Blokkeert ons leven keer op keer
En wat ik ook zeg
Geloven doe jij mij nooit
Het leven gaat toch door
Wij zullen het moeten leven
Hoop alleen, dat het ooit eens een einde
Aan mijn gebed zal geven…