Zelfs al zit ik binnen
is het niet veilig op de straat.
Niet veilig in mijn hoofd.
Niet eens in mijn gedachten.
Niet in de dromen van mij
of van mijn goden.
Ik heb ook geen goden
dus dat is simpel.
Dit is maar een simpel gedicht
dat ook nergens over gaat.
En toch is het er één.
Zo vreemd.
Zo anders.
Zo nieuw.
En toch zo oud...