Een zachte lentebries,
fluisterd een hemelse naam
de zon verbleekt met al haar stralen
het vervaagd in de schoonheid van mijn lief
zo zacht als de lucht
wandelt zij door mijn tuinen
haar liefde doet de bloemen bloeien
met zachtaardige zal zij die snoeien
het onkruid in mijn tuin zal vergaan
stromende wateren zal zij doen rusten
zij raakt het aan en het is stil
zelfs in de donkerste dagen
vol met onweerswolken in de lucht
stelt zij de tuinen gerust
en omringt het met haar onverzetbare lach
Zonder haar waren mijn tuinen verdort en wild
zij maakt het mooi, zij maakt het gewild