Ik..
Het meisje dat ik steeds maar in mijn spiegel voorbij zie komen..
Dat meisje had vroeger altijd zoveel dromen..
Nu heeft dat meisje zoveel verdriet..
En er is gewoon helemaal niemand die dat ziet..
Dat meisje dat zoveel tegenslagen heeft gehad..
Terwijl er helemaal niemand was die voor haar bad
Dat alles ooit nog is goed zou komen..
Bleef zij over vriendschap en liefde dromen..
Ooit was zij die smerige assepoester..die voor iedereen klusjes moest opknappen..
Tot ze die ene persoon ontmoette..die haar uit dat schild liet stappen..
Achter dat schild met littekens en krassen van pijn..
Schuilt een lief verlegen meisje..oh zo fijn
Dat oh zo fijne meisje..probeert eindelijk haar ware ik weer is te zijn..
En dit keer leeft ze haar leven zonder al die schijn..
Het meisje probeert eindelijk haar leven weer op te pakken..
Zonder elk uur weer door haar benen te moeten zakken..
Omdat ze niet langer met haar verdriet kan leven..
Nee dit meisje zal nu alles geven..
Om niet meer te zijn wie ze eerst was..
maar dat mooie prinsesje uit de 2e klas..
Dat meisje blijkt niet meer dat meisje te zijn..
Dat meisje.. Dat schijn IK nu te zijn..
(nooit gedacht dat ik nog is tekenen van geluk zou waarnemen bij mezelf..
iedereen die hierbij een handje heeft geholpen.. Bedankt! )