Leukomalacie
De nerven van het houten bureaublad
binden mijn ogen, door tranen vervaagd,
scherpe lijnen worden wazige vegen
alsof ze mijn gedachten reflecteren.
En ze zwijgt niet, heeft niet in de gaten
dat nu te veel van me wordt gevraagd,
alsof nuchterheid ooit op kan wegen
tegen besef dat je niet beschermen kon.
”Het kon erger” de woorden dringen door,
verlammen emoties; het denken vertraagt
nu het pijnlijke besef wordt verkregen
dat mijn kind voorgoed een stempel draagt.
Deep Wishmaster: | Woensdag, februari 15, 2006 18:58 |
wow... en veel sterkte ermee.. prachtig neergezet liefs DW |
|
Boudaatje: | Woensdag, februari 15, 2006 15:21 |
Leukomalacie is idd niet niks, sterkte ermee! liefs Boud. |
|
HIJ&ZIJ: | Woensdag, februari 15, 2006 12:33 |
Mag ik hiervan onder de indruk zijn.... |
|
kimW: | Woensdag, februari 15, 2006 11:05 |
kus |
|
Mathilde: | Woensdag, februari 15, 2006 07:36 |
jij kunt je verdriet als geen ander onder woorden brengen... dit is zo puur! liefs, mathilde |
|
mamsiemomo: | Dinsdag, februari 14, 2006 23:44 |
jemig,..... als het is, zoals ik het interpreteer,.... wens ik je heel, heel veel sterkte..... !!! Dikke knuf, Mo | |
Bengelmans: | Dinsdag, februari 14, 2006 23:35 |
zeer creatief en mooi dit onderwerp verwoord succes! groet bengelmans |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 14 februari 2006 | ||
Thema's: |