Haar handen gleden langs de witte zuilen
richel na richel, in het land van de droge zon
was het leven dor omwikkeld, maar geurde
bedwelmend, roze knoppen aan groene vingers
de lente bloemend in donker haar, fleurde
zuiver door de winterse blik in bewuste ogen
de haastig getrokken glimlach, scheen door
en schreef haar onschuld over de vlekken rood
- ook kleintjes worden groot - was de stille boodschap
het gestolen hart haar offer aan de snelle stroom
tevergeefs dompelde ze tuniek in koude rivier
en scheurde de zoom, rond het prijzige plezier
ze had liefde genomen - heel even
geproefd van het leven buiten haar leven
Mathilde: | Woensdag, februari 15, 2006 07:37 |
wow.... als ik dit zie, besef ik dat ik je te weinig lees! liefs, mathilde |
|
Tijgerkat: | Dinsdag, februari 14, 2006 23:57 |
Mooi gedicht, prachtig beschreven Liefs, Tijgerkat |
|
Bengelmans: | Dinsdag, februari 14, 2006 23:33 |
mooi geschreven woorden groet bengelmans |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 14 februari 2006 | ||
Thema's: |