Ik wil je
in het kuiltje van m'n hart
een vuur dat eeuwig brandend blijft
een blik die nooit verstard
Ik wil rusten
onder je vleugels
tegen het ritme van je adem aan
de warmte van begrip voelen
tot we beiden slechts bestaan
Ik wil je zoveel zeggen
maar vind de woorden niet
Ik hoop dat je toch wel beseft
hoeveel ik echt geniet
En als de sterren sterven
of de zon een laatste straal stuurt
die als regenboog oplost in je haren
Dan is er slechts dat ene, dat mensen niet kunnen verklaren
Hoe jij en ik
elk alleen
met twee kunnen zijn
en toch steeds één...