Onze trots
schrijft
"Lieve schat,
al twaalf jaar wonen jij en je zusje bij mij.
't Was soms best druk een baby en kleuter erbij.
Onze zoons waren toen al volwassen,
lieten zich door jullie spontaan verrassen.
Voor je vijfde kende jij niet veel blijheid.
Je begreep niet zoveel van jouw mama haar domheid.
Ze kon jou en je baby zusje niet velen,
kon door de drugs haar gevoel niet meer delen.
Problemen met leren kon ons niet deren.
Dapper doorliep jij de klas dan wat keren.
Met veertien kon de meester jou niets meer vertellen.
Gelukkig wilde hij ons daarover bellen.
Samen hebben we toen bekeken
wat jij wilde worden in jouw leven.
Kapster worden was jouw ideaal.
Volgens ons was dat het helemaal.
Nu drie jaar later ben je bijna klaar,
een ware kunstenaar met ieders haar.
Een geboren natuurtalent,
gelukkig nog op tijd herkend.
Op je stagewerk heel graag gezien,
daar kreeg je zelfs een dikke tien.
De wereld ligt nu voor je open
en dat is mooier dan we durfden hopen.
Lieve schat, hoop dat je mama ook komt kijken
als ze straks jouw diploma aanreiken.
Misschien door jou kan zij het aan,
de drugs voorgoed te laten staan.
Een voorbeeld zou ik jou willen noemen
als mensen de jeugd nou niet bepaald roemen.
Lieve schat, voel me trots dat ik jou mag begeleiden
naar een leven met veel gelukkige tijden.
Voor ons meisje die zo haar best doet.
Liefs omie"