Als de laatste druppel koelbloedig verlangen
mijn oog verlaat als traan
en je bevroren lippen
spreken niet langer uit liefde, maar uit plicht
dan weet ik dat het niet meer gaat.
Als van het vuur dat eerst zo hevig vlamde,
niet eens een vonkje meer is te zien
en zelf Cupido met zijn pijlen
het vuren heeft opgegeven
dan weet ik dat het niet meer kan.
Als ons zwijgend spreekuurtje,
veranderd is in een pijnlijke stilte
en je blik niet langer vertederend is,
maar zo ergerlijk gewoon
dan weet ik zeker dat ik niet meer verder wil.