in dwars kunstlicht van de zon
in dwars kunstlicht van de zon
rank en stralend
in dwars kunstlicht van
de zon groeien de contouren
een blik die horizonnen
breekt in vage tinten die de
dag vervloeien op het doek
van een palet met schaduwen
doopt duister zich in licht
en kleurt een vale schemering
met donker wordt
het wit van grijs naar
zwarter dan de nacht gebracht
een handpalet met rood
waarmee het bloot weer roze
kleurt van warmte uit de schoot
liefde is het aura
waarin de vormen zijn gevat
het schilderij is in jouw ziel verpakt
wil melker
25/02/2006
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Maandag, februari 27, 2006 23:24 |
| Is helemaal weg van het gedicht, zeker van alinea 3. Puur genot zoals altijd. liefs Boud |
|
| Kus Kweeksel: | Zaterdag, februari 25, 2006 22:27 |
| Dat opent een stuk horizon Geestig tijd verstrijken ook |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||