Het lied van de avond
was nog nooit zo mooi, een kleur
om van te houden
en een eindeloze rit want
het licht staat op oranje zolang
onze ogen schouwen.
Bomen langs de laan
schaduwen die zich te ruste leggen
de lijn die we volgen
zwevend tussen dag en nacht.
Tot de stilte tussen bewondering
en duisternis breekt.
Dag licht, vaarwel aan het dagevuur
dat aan mijn voeten ligt.
hebus: | Woensdag, maart 01, 2006 22:06 |
mooi einde van een dag die een nacht laat beginnen in kleur. fijne sfeer! | |
Renate-td-: | Dinsdag, februari 28, 2006 00:49 |
Och zo mooi.. liefs, |
|
sergev2005: | Dinsdag, februari 28, 2006 00:42 |
De schaduwen die zich te ruste leggen... ja, mooi, ook jou wens ik dan een zachte nachtrust gewikkeld in het deken van de zachte schaduw, na het schrijven van dit mooi gedicht. | |
Bengelmans: | Dinsdag, februari 28, 2006 00:35 |
zeer mooi verwoordend geschreven groet bengelmans |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 28 februari 2006 | ||
Thema's: |