breekbaar
Al mijn tranen,
Mijn zorgen,
Mijn vreugde en het geluk
Ik hou het verborgen..
Geholpen door mijn masker,
Waarin scheuren beginnen te komen..
Waardoor mijn zwakte af en toe te zien valt
En mijn tranen mee zullen stromen..
Nee,mijn echte ik,zal niemand meer kennen
Ik ben niet meer zoals ik was..
Niemand die mij nog vrolijk zal kunnen herinneren
Sterk van buiten,overal tegen bestemd..
Maar eigenlijk zo breekbaar als glas....
Reacties op dit gedicht
| [Fighter]: | Dinsdag, februari 28, 2006 12:15 |
| Mooi geschreven.. Geloof in jezelf! Er komt een dag dat je tegen jezelf kan zeggen.. Dat het je sterker gemaakt heeft, en de persoon wie je dan bent.. Het komt goed met je, daar ben ik zeker van! xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *silliej* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||