Eenzaam en alleen
Tot ik in het duister verdween
Verdwenen en helemaal weg
Ik voel me nu eenzaam zeg
Niks om me heen zo ver je kijkt
Zover tot mijn blik reikt
Bevroren kale vlakten, helemaal grijs
Niks dat naar geluk verwijst
Om hulp roep ik kei hard
Niet dat ik iets verwacht
Niet dat iemand mij kan horen
Alles is hier toch bevroren
Alleen mijn ego is wat ik hoor
Hoe lang gaat dit nog zo door?
Niemand wil me toch helpen
Dan moet ik maar in mijn eentje verwelpen
Dan moet ik zo maar verder leven
Waarom is mij dat zo gegeven?
Waarom hebben ze mij dit aangedaan?
Hoe kan ik zo verder gaan?
Waarom gaven ze mij dat verdriet
Ik kan dit niet aan, zoals je ziet
Door dat verdriet voel ik me eenzaam
Mijn tranen zijn die er verder gaan