Nu zitten we hier,
wij 2 eenzaam in de wagen.
Je hebt jezelf op automatische maloot gezet
Je ogen ze staren
honderduit in de verte.
Zonder naar iets kijken,
ergens pingelt er een traan.
We hadden woorden,
maar nu rest ons de stilte
De stilte wordt onderbroken
door het taketak van de regen.
BLijft er niet over dan neurotisch naar
de ruitenwissers te kijken,
En wachten tot het ijs weer breek.
*het betreft hier geen situatie die ikzelf of iemand die ik ken heb meegemaakt*