Roos, ik roep je zacht
maar je splijt mijn nacht
op dit sprakeloze papier
waar gedachten rusteloos
bewegen.
Weet dat ik je zal beminnen
tot in de eeuwigheid der zinnen
dat ik naar je taal met de echo
die ik klankensmale blijf
herhalen.
Ik schrijf water tot het trilt
in het diepste wezen
van het woord: melodie.
Dirk Hermans: | Vrijdag, maart 03, 2006 19:30 |
knap beschreven groetjes Dirk |
|
pluisje: | Vrijdag, maart 03, 2006 00:55 |
ik had 3 jr terug een beste vriend zei hij,maar toen ik zijn liefde niet beantwoorde liet hij me vallen als een baksteen,pffffkun je niks aan doen maar dit dichie herrinerd mij, daarom vind ik hem wel mooi je brengt iets teweeg is knap | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 03 maart 2006 | ||
Thema's: |