Je kunt zeggen dat je “dat” van me bent
Want ik ben het gewent
Maar of dat zo is
Is dat je daar in vergist

Want je betrekt me er niet bij
Het zal altijd wel zo zijn
Maar als je zegt dat je “dat” van me bent
Is jouw gedrag dat ik beter wens

Je kunt me troosten met mijn verdriet
Maar dan ben je “dat” nog niet
Je hebt me toch alleen ongeluk gebracht
En al dat het geluk weggenomen wat ik bezat

Dus wat wil je nog meer?
Dat ik me aan onze vriendschap bezeer?
Je zag hoeveel ik leed
En mijn verdriet, niet dat je dat vergeet

En als jij dat van me zal zijn
Is een telefoontje wel fijn
Hoe het met me gaat
En of ik niet van mijn verdriet verga

Dat doe je niet
En dat doet me verdriet
Dan is onze vriendschap niet echt
Dus dat jij er geen waarde aan hecht

En moet ik dus wachten tot we uit elkaar gaan
En ik niet van me verdriet verga
En zijn genoeg mensen die me wel bellen
Zodat ik me verhaal kan vertellen

Dan moet ik me daar op richten
En mijn vriendschap mee stichten
Ik kijk wel hoe het verder zal gaan
En hoelang dat nog blijft bestaan