de zilte lucht
van de zee
neemt mij
gedachteloos met zich mee
doemdenkerijen
ontspringen
uit mijn geest
laten even rusten
wat ooit
is geweest
slechts de wind
verward mijn haren
ineens hoef ik niets
te verklaren
hier paradeer ik
door het mulle zand
waar gevoelens drijven
en ik uiteindelijk
bij mezelf ben aanbeland
L!@
hiljaa: | Zondag, maart 05, 2006 19:38 |
zou zo graag de zeewind voelen! knufliefds--hiljaa-- |
|
erje: | Zondag, maart 05, 2006 12:05 |
je kunt beter even doordenken dan vervalt het doemdenken vanzelf liefs erje |
|
bijouken: | Zondag, maart 05, 2006 10:40 |
Mooi geschreven! | |
Rien de Heer: | Zondag, maart 05, 2006 10:40 |
Deze is echt heel mooi... Groetjes, Rien. |
|
Klaes: | Zondag, maart 05, 2006 10:23 |
erg mooi filosofisch dan wel groet/klaes |
|
Elze: | Zondag, maart 05, 2006 09:38 |
tot jezelf gekomen vertelt je de reden waarom jij hier mag zijn op deze aankomende nieuwe aarde | |
lommert: | Zondag, maart 05, 2006 09:26 |
altijd op jezelf 'teruggeworpen'..een leven lang;) xxliefs willem |
|
remie: | Zondag, maart 05, 2006 09:25 |
schitterend, ja je zal terug moeten naar je eigen ik, dat doemdenken ken ik.... liefs Remie | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 maart 2006 | ||
Thema's: |