Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Resonantie
RESONANTIE
Zou het de waarheid kunnen zijn
Heb ik nog altijd niets bereikt?
Is het waar dat ik verdwijn
Zonder dat de tijd verstrijkt?
De wereld om me heen voelt koud
De kleuren zijn ontdaan van kracht
In mijn hoofd ben ik zo oud
Er is niets meer dat ik verwacht
Vanuit de wanhoop schiet een vonk
Een stukje eigenwaarde
Het resoneert met luid gebonk
En stoot m'n ziel ter aarde
Zowaar is daar een ondergrond
En een plek om overeind te komen
Ik sta zoals ik vroeger stond
Verzekerd weg te dromen
Zou het de waarheid kunnen zijn
Heb ik dan toch nog iets bereikt?
Is het waar dat ik verdwijn
Met een ziel die aan de hemel prijkt?
Reacties op dit gedicht
Marnix vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Marnix
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
14 november 2001
Thema's:
[IK]
[Onzekerheid]
[Verandering]