Wrakhout van geweten, weg van wijsheid
en verstand dragen mijn dagen
zich steunend door een kamperfoelie
overwoekerende kruidentuin.

Draagster van kadavers, hol van stammende
geluiden dragend door het duistere gedreun
van contrabassen onderwerp ik mij
aan de hemelgoden.

Waterval van sprankelend goud
geweld van minnend mineraal
ik sprankel door je bruisende bron
en voed mij met pralend aquarel.

Meidoorns tooien zich in een vallei
van dromen, duivels dartelen
door het oog van een dagpauw

en ik zit in de schaduw van een luie linde
luisterend naar het dolgedraaide gekakofonie
van Spaanse sinaasappels stuiterend
in mijn door grutto’s geplaagde
bloembollengebombardeerde kruidentuin.