paperassen, onthaal, boodschappen, boekhouding
't gezin rechthouden, heel 't beleid,
altijd maar juju en vooruit met de geit,
van 's morgens vroeg op post en in 't gareel,
stipt, ordentelijk, secuur, 't dagelijks ritueel,
een vriendelijk woord of glimlach viel eenieder ten deel,
met tijd en boterham
waren de kinderen met zorg grootgebracht
die had ze uit haar lenden gesneden
en met zachte hand gekneed tot een pracht,
geen enkel onverdroten woord komt over hun lippen,
daar kan menige opvoeder niet eens aan tippen,
hoe ze 't voor mekaar kreeg ?
't fijne recept van 'n vriendin, meid, moeder en minnares
deed alles op wieltjes lopen als 'n geoliede machine,
de radertjes pasten naadloos in mekaar ...
nu ze 't mens onmogelijke had gedaan
vele hoogten en laagten gekend,
soms verteerd met een stille traan,
sloeg de sfeer eensklaps om
en leek 't of ze 'n misdaan had begaan,
als 'n donderslag bij klare hemel,
vielen de harde dreigende woorden
die al de liefde van haar ondankbaar werk
en jarenlange inzet smoorden,
als 't kleur van een blad,
was hij opeens van dag op dag
totaal veranderd of was dat stress ?
hoe lang was dat proces bij hem al aan de gang ?
de man die ze ooit zo liefhad
en als 'n afgod met al haar inzet aanbad,
begon razernij uit te kramen,
ze kon niets meer goed doen,
de onvoldane rotzak begon naast de schoenen te lopen,
de schellen vielen van haar ogen,
als 'n wassen beeld zat ze als gegoten aan dat bureel,
versteend te staren naar cijfers en tabellen op 't scherm,
't leek haar of ze ineens aan haar stoel was geplakt,
in waardigheid ging ze heen,
als een heel grote dame,
en legde haar wapens neer zonder verweer
nog voor er één schot wer gelost,
op gevaar voor eigen leven...
als er geen liefde meer is,
voor wat moet je dan nog strijden ?
alleen uitstel van executie,
dat kan je 't best vermijden,
maar met haar verdween de spirit
uit 't bedrijf en 't gezin
om plaats te maken voor 'n opgedirkte del,
met veel wind en beroei en mollepoten,
tingeltangel, kak aan der gat en 'n hoop spel,
maar haar ziel blijft er wel rondwaren,
zoals 't bordje die ze stiekem aan de wang hing,
als afscheid bij haar vertrek,
dat was haar enigste geweldloos verzet :
' hier blaft alleen de hond '
( voor G. )