Het leven is soms zwaar als lood,
Alweer is er een kindje dood.
Drie jaren oud zo werdt hij maar,
Zachtjes strijkt zij door zijn haar.
Een Papa en Mama, zo vol verdriet,
Waarom, waarom, een antwoord krijgen ze niet.
Troost zou je hen dan willen geven,
Omdat hun kind niet meer mag leven.
Maar kan je troosten in zo`n geval,
Nee dat gaat niet, nooit meer met de bal.
Spelen met z`n allen,
Geen kusje meer na het vallen.
Een sterrenkind met pit erin,
Wordt een ster met schittering.
S`avonds laat aan de donkere lucht,
Een snik, een traan, een diepe zucht.
""ST""