als je naar me kijkt zie je niks
geen vlaag van pijn op me gezicht
een lachende mond, geen tranen
maar van binnen huilt mijn hart
al dagen lang, dag in.. dag uit
draag ik een masker voor me
zodat niemand, echt niemand
mijn verdriet kan zien, niemand
ik sluit me af van de wereld
dwaal rond in me eigen gedachten
ik heb me eigen wereldje
waarin ik wel gelukkig ben.. dan wel
ik voel me alleen, eenzaam
het vreet mij van binnen op
me hart krimpt inelkaar
bij elke slag of stoot van iemand
me hart huilt vele tranen
constant, door pijn en verdriet
ik wil mezelf omarmen
mezelf heen en weer wiegen
eindelijk gelukkig zijn
*fictie*