Ongeveer 5 jaar geleden leerde we elkaar kennen,
voor ons allebei nieuw en onverwacht.
We kletsten wat af en hadden het gezellig,
nooit geweten dat dit zo'n goede vriendschap met zich mee bracht.
Samen veel mee gemaakt,
allebei anders en toch ook een.
We konden hierover uren praten,
zoals met jou kon ik dat met geen een.
Samen hadden we ook veel lol,
uren konden we met elkaar praten.
Over van alles, het was nooit genoeg
en dan is het de kunst om elkaar nog niet te haten.
Soms hadden we allebei niet veel tijd,
gelukkig konden we nog wel bellen,
want er spookte zoveel door ons hoofd
wat we alleen aan elkaar konden vertellen.
Gisteren wilde je me iets vertellen,
iets wat ik totaal niet had verwachtte...
Ook nu spoken er dingen door ons hoofd,
maar dit zijn heel andere gedachten.
Je gaat verhuizen....
Dit klinkt niet fijn,
het veilige gevoel dat je bij mij in het dorp woont,
dat zal er dan niet meer zijn.
Maar ik weet dat het voor jou is,
financieel kon je het niet meer aan.
ook jij zat te lang vast geroest in je flatje,
je vond het tijd om ergens anders heen te gaan.
Ik zal nog erg aan het idee moeten wennen,
nu lukt me dat gewoon nog niet....
Het idee dat ik je niet meer zo vaak zal zien,
dat doet me erg veel verdriet.
We hebben hier een goede tijd gehad,
en dat ik veel om je geef dat moet je toch weten....
en al die avonden ouwehoeren al was het maar heel kort
die zal ik nooit meer kunnen vergeten....