Positieve kracht.
Velen vragen blijven er over bestaan.
Lang heb ik niet geweten.
Wie of jij bent.
Of laat staan hoe jij zou heten.
Is er misschien nog iemand anders die jou kent.
De kracht en de moed niet op te willen geven.
Zullen wij voortaan samen verder moeten leven.
Echter één vriend zal niet zijn.
Jij bent die gene, die alleen bestaat door de extreme pijn.
De scherpen pijnen te moeten dragen.
Daarom koester ik mijn mooie momenten van enkele dagen.
Ook met dit gedicht geef ik één ieder die leest extra kracht.
Misschien dat dit ook jullie pijn wat verzacht.
Het leven bestaat soms uit tegenslagen.
Aarzel dan niet om hulp te vragen.
Niets wat erop wijst of dat op mijn voorhoofd staat.
Hoe of het met mijn lichaam van binnen gaat.
Één ieder draagt wel iets mee om te tillen.
Het is niet mijn intentie om het elke keer maar weer uit te gillen.
Geen één omstander of één ander ook beweerd.
Door mijn positieve uitstraling doe ik iets verkeerd.
Nog steeds word ik door sommige niet begrepen
Daarin tegen voel ik me weer eens gegrepen.
Het is ook moeilijk om het geheel uit leggen, of het de juiste naam te geven.
Hé .. hallo ik vraag geen medeleven.
Zo velen boeken met ouden literatuur beschreven.
Wijze lessen kan niemand je geven.
Ik leef mijn leven zoals het nu is.
En in mijn ogen doe ik niets mis.
Pluk de momenten van de dag.
En denk er vaak aan terug met één hele brede lach.
RvM