Mama,


Het eerste woordje uit ieders mond,
Mama, helemaal in de zevende hemel, zo geweldig dat ze het vond..
Oude foto’s, waar je ons op ziet spelen,
Zoveel liefde die ze met me wou delen..

De jaren gingen voorbij, en wij werden ouder, en ouder..
Ook de band tussen ons werd steeds iets kouder..
Geen knuffels, geen lieftallige blik,
Steeds verder teruggetrokken, in je eigen wereld, je eigen ik..

Ik zag je steeds verder wegzakken,
Steeds weer probeerde je de draad weer op te pakken..
Voor mij en mijn broertjes, speelde je een vrolijke vrouw,
Maar van binnen wist je, dat je snel sterven zou..

Het is nu een paar jaar terug,
En de zorgen zijn nog steeds niet voorbij,
Het is nog niet over, er komen steeds meer onderzoeken bij..
Steeds maar testen, is ze genezen?
Steeds maar weer, op het ergste voorbereid wezen..

Het is nu stabiel, niet meer in levensgevaar,
Maar hoe zit het dan over een paar jaar?
Hetzelfde zeiden ze jaren geleden, ook te vlug..
”Dag Marlies, Hopelijk zien we je niet meer terug!”

Je blijft hopen, denkt niet maar aan de pijn..
Daarom zal ik de komende jaren,
Er altijd voor mijn mama zijn..