ik hoor
ik hoor allemaal stemmen maar versta er geen 1
ik wil overal naartoe maar kan nergens heen
het zijn gedachtens die tegen mij praten
en me geweten die mij wat wil zeggen
maar hoe goed ik ook luister blijft het bij gefluister
wat ik hoor in het licht als ik leef in het duister
het is me sprekende geweten die ik altijd hoor praten ze willen me wat zeggen
terwijl ik ze alleen als gefluister kan verstaan hoe goed ik ook luister
in het levens licht van een persoon misterieus in de donkere schaduw van zijn eigen licht
wat door zichzelf word verduisterd omdat het licht te fel is
Reacties op dit gedicht
| (rottig)appeltje: | Maandag, juni 18, 2007 12:28 |
| ik vind het levendige licht soms eenzamer dan het donkere duister. |
|
| appeltje: | Woensdag, mei 03, 2006 11:46 |
| komt dichterbij en laat mijn licht je omhelsen, kom dichterbij en hoor mijn gefluister, stap voor stap dichter bij, en je zult uit het donker treden, sterkte! veel liefs appeltje |
|
| lachebekje1988: | Zondag, april 02, 2006 22:12 |
| Mooi verwoord. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LOT GENOOT |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2006 | ||
| Thema's: | ||