mijmer dwaalt over zand
paden gekronkeld in struinen
tussen glazen stad omsloot
en de veiling langs de tuinen
zwijgend met blozende konen
klam de handen vervlochten
op het schoenmakerslaantje
in pril verkerend tochten
de adem van klaprozen
korenbloemend kleur omringt
immer zucht van weemoed
met stil herinner zingt
m@rcel: | Maandag, april 03, 2006 13:26 |
wat een pracht gedicht heel mooi Liefs m@rcel |
|
lachebekje1988: | Maandag, april 03, 2006 11:44 |
Heel mooi verwoord. Liefs, Moederlachebekje1988 en Lachebekje1988 |
|
lommert: | Maandag, april 03, 2006 09:23 |
een gedicht naar mijn hart...prachtig xxliefs willem |
|
remie: | Maandag, april 03, 2006 08:11 |
nog even wachten de wilde annemonen bloeien al wel de klaprozen komen nog...liefs Remie | |
switi lobi: | Maandag, april 03, 2006 00:41 |
Nu zeg ik hier allemachtig prachtig en tederlief weemoedig Kus.....liefsliefs switi lobi |
|
L!@: | Maandag, april 03, 2006 00:37 |
weer kei mooi geschreven,,, hihi..mijn taaltje is gewoon oerbrabants hoor..grijns,, | |
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 03 april 2006 | ||
Thema's: |