ik heb je al te lang gemist
om ons nog samen te kunnen zien,
mijn haar is immers grijzer geworden,
dan het jouwe ooit zal zijn, de krul verloren
in de oneindigheid van stress en pluis,
die het opvoeden van pubers mee bracht
en het leek soms allemaal te veel, veelste
veel om te dragen voor één persoon
maar ik kon niet anders
dan het was,
het was nou eenmaal zo
dat jij bent weg gegaan.
~geschreven na een blik op mijn moeder,
geen idee of het werkelijk zo is,
maar zo voelde het~