Mijn mobiel ligt naast me
en ik zit achter msn
De muziek staat hard aan
en ik zing zachtjes mee
Na uren wachten zet ik msn uit
loop naar onze stamkroeg
Met mijn mobiel in mijn hand
zodat ik hem goed kan horen
Ik loop naar ons plekje op het podium
luister naar de muziek waarop ik dans
Een rode wodka in mijn hand
zoals altijd als we hier zijn
Maar ik loop terug naar huis
met mijn gedachten dicht bij jou
Tranen prikken in mijn ogen
en ik ga weer op bed liggen
Want op msn zal je nooit meer komen
op mijn mobiel zie ik jou naam nooit meer staan
Het podium is niet meer van ons samen
en de muziek klinkt niet meer zoals het klonk
Dus lig ik weer op bed
en daar blijf ik liggen voor altijd
Want het lijkt ineens allemaal zo nutteloos
nu jij er niet meer bent
*Gelukkig was het maar een nachtmerrie dat mijn beste vriendin overleed, maar dit gedicht kwam toen in me op*