Slechts mijn eigen woorden hebben kansrecht
te overleven in dit duister labyrint. Moedig
is de fluister die zich langzaam oprekt
tussen adem en haling.
De zinsvrijheid lonkt tussen sluiers
van onmacht, blindelings volg ik
vingers tussen groeven van hoop.
Achterom, een enkele blik
is genoeg om mijn ziel achter
te laten, de morgen is vroeg genoeg
om het slot te breken.
lachebekje1988: | Woensdag, april 05, 2006 21:00 |
Mooi verwoord. Liefs, |
|
sergev2005: | Woensdag, april 05, 2006 15:28 |
Een intrigerend samenspel van duidelijke beelden met een mystieke achterliggende betekenis. Rakend verwoord. Mvg, Serge |
|
Dirk Hermans: | Woensdag, april 05, 2006 12:11 |
mooi | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 05 april 2006 | ||
Thema's: |