Bosgeluiden
Bosgeluiden, worden door de stille toehoorders
van het leven weerkaatst, vol geduld zonder haast
banen zij zich een weg door de gebladerde armen
als ruisend water van de rivier, dichtbij mijn oren
maar ook ergens ver weg van hier.
Geruisloos maken zij zich van hun bezitter los,
strelen elkaar, gaan samen op in het kabbelende
geroezemoes van het levende bos. De wind ademt in mijn toehorend oor de stille klanken van hun bestaan, fluistert zachtjes dat het leven achter de geluiden altijd verder zal gaan.