Soms weet ik niet meer wat ik zeg
Dan praat ik met de spiegel
Zonder dat ik een woord versta
Dan mis ik mezelf pas als ik weg ga
Dan zit er een stukje winter in mijn hart
Dan zijn mijn vingers bevroren
Dan zoek ik naar de warmte van je handen
Waarin ik mijn vertrouwen heb verloren
Soms weet ik niet meer wie ik ben
Dan vraag ik me af of ik mezelf wel ken
Want dan dans ik op de woorden
Die ik jaren geleden hoorden
En ik weet zeker dat ze me troosten
Als mijn woorden worden onderbroken
Door de gevoelens die zijn gebroken
En ik weet zeker dat ik zal liegen
Soms weet ik niet meer waar ik moet kijken
Als ik op alles en iedereen wil lijken
Alleen om niet op te vallen
Tussen de massa van mensen
Die verloren is gegaan in hun wensen
En heel soms weet ik hoe ik me voel
Ookal ben ik dan de enige die begrijpt wat ik bedoel
Dan pas kunnen de tranen cirkeltjes draaien rond mijn ogen
En dan geniet ik totdat die tranen hetzelfde moment zijn gedrogen
Ookal weet ik dat ik dat gevoel ook weer vergeet
Ik kan tenminste zeggen dat ik ooit heb geleefd