Ik heb je gedicht gelezen
Je begrijpt het niet
Het is altijd al verloren gebleken
Iets goeds was het niet
Al die goede dingen
Zoals jij ze noemt
Al dat lachen en gek doen
Was maar schijn
Ze zijn geen goede dingen en zullen dat ook nooit zijn
Het heeft me voor de gek gehouden
Het had me in een ban
Nooit meer wil ik daarin trappen
Begrijp nou dat ik het niet meer kan
Alle zorgen die je ons gaf,
Nooit verlichting, wel straf
Het was nooit goed, ik kende je niet
Gelukkig niet.
Waarom ligt het altijd aan anderen?
Kijk eens bij jezelf
Wees bereid te veranderen
Scheur je los van de ketens die je al zo lang vasthouden
Je kan het niet
Je wil het niet
Ík heb je nooit gekend
Ik wil je niet meer kennen ook
Ik doe alsof je lucht voor me bent
Het is over, voorbij begrijp dat nou
Hoeveel tweede kansen hebben we je gegeven?
Je bent een groot raadsel
Dat onmogelijk te oplossen is gebleken
Je draagt een geheim mee, diep in je hart
Waar niemand ooit achter zal komen
Je geheim sleepte ons allemaal mee
Tot in onze diepste dromen
Nu is het genoeg
Je bent gedelete
Alleen zit er in deze computer geen undo-knop