Verscholen (wg)
in het rode schijnsel dwarrelen gordijntjes tussen uitstalraam
en schaars bedekte lichamen, zijde stoffen schemeren
hun aanlokkende schaduwen over de hongerige ogen van
objecten die zichzelf ophangen in stropdassen en wassen met
een dure aftershave -bijtende honden hoeven niet te blaffen-
achter het kleinste venster piept de maagdelijkheid van
een onschuldig kinderlichaam dat zou willen rennen
naar de zon en haar voeten branden aan moederlijke warmte,
verscholen in een hoekje van het leven weet ook zij
dat het volgende paar handen kan tasten, grijpen
en verwonden tot haar ziel bloederige spermatranen huilt
weekgedicht
uitdaging van
Rimjam
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: druppeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2006 | ||
| Thema's: | ||