Drie keer
soms val ik terug op oude kussen
omdat ze ongehaast zo rustig zijn
niet dat nieuwe weten uit te blussen
ze zijn te vluchtig als een expressetrein
als zo’n trein de boel graag zelf wast
met zware lappen om te glimmen
en niet in je straatje past
wat moet een mens dan nog beginnen
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 14 april 2006 | ||
Thema's: |