de gedachte dat ik nu bij jou kon zijn.
je adem kon voelen, en je aanraken.
die gedachte brengt me ver weg in het donker.
ik dacht echt, echt dat jij anders was.
anders was dan al die andere.
hoe kon je dit maken? die avond, het was dus
allemaal nep.je had het gewoon gelijk moeten zeggen.
en me niet eerst nog verliefd lopen maken.
ik dacht gewoon dat wij voor altijd zouden zijn.
ik heb nog nooit zoveel liefde voor iemand gevoeld.
maar nu ik je kwijt ben, ik weet het even niet meer.
nachten gehuild om jou. dagen gehuild om jou.
mijn gevoelens moeten afgelopen zijn.
was ik maar nooit op je gevallen. mischien was ik dan nu
gelukkig. kon je maar zeggen wat ik fout deed, dan kon ik het veranderen. en dan niet zeggen dat ik mezelf moet blijven. want ik blijf toch wel mezelf, ik pas me voor niemand aan. maar de dingen die ik fout doe wil ik veranderen. want ik ben mezelf, en ik weet wat ik wil.
ik wil je terug.