druk maar niet meer op mijn deurbel
vul mijn fles maar niet meer
vanuit mijn doorgezakte stoel
stap uit de kringloop van leven
breekbaar als glas ben ik een mens
in de volle maan neem ik afscheid
misschien niet doodnormaal
maar mijn leven op dood spoor
voor mij hoeft het niet meer
wil niet langer leven
in een schaduw van pijn
het is niet meer te keren
ik ben nu een kind van de horizon
doodleuk schrijf ik dit nu
dat ik ga bij het vallen van de nacht
niet meer zijn is voor altijd
© Klaes 16-04-06
Renate-td-: | Zondag, april 16, 2006 13:46 |
wow.. prachtig liefs |
|
Quando: | Zondag, april 16, 2006 12:56 |
gewoonweg prachtig. liefs, |
|
lommert: | Zondag, april 16, 2006 11:52 |
zwaarmoedig gedicht...maar zo herkenbaar;) stevige groet willem |
|
remie: | Zondag, april 16, 2006 09:13 |
doodspoor hebben we allemaal wel eens , gelukkig fictie...liefs Remie | |
lachebekje1988: | Zondag, april 16, 2006 08:59 |
Prachtig mooi beschreven. Liefs en fijne paasdagen. |
|
L!@: | Zondag, april 16, 2006 08:32 |
gelukkig fictief......fijne paasdagen,, heb je al eitjes gezocht,,,,? laifs, L!@ |
|
Because..Off..You: | Zondag, april 16, 2006 08:18 |
WAUW jij kan leuke mooi gedichten schrijven!! | |
poky: | Zondag, april 16, 2006 08:09 |
heel erg mooi,gelukkig maar fictie,poky | |
Rebel Child: | Zondag, april 16, 2006 08:03 |
erg mooi, ondanks de droefigheid. Rebel |
|
hiljaa: | Zondag, april 16, 2006 08:00 |
een droef fictie verhaal! knufliefs--hiljaa- |
|