bezorgd

 

ik las teveel in jouw gezicht
terwijl je woorden minder
vertelden dan ik vroeg
daarom blies ik aftocht
met in mijn handen geen vaandel
van eer maar een vraag waarom

 

jij kent het land van weten
en toch volg jij de paden die
gelegd zijn in een structuur
van onbegrip en valse schijn

jij was tevree met een gesprek
waarin je werd gestreeld met woorden
die je al wist – en toch wijst deze
weg je niet naar morgen maar dieper
in een wirwar van die web

 

Elze