Ik ben vanochtend weer gegaan,
en ging vertellen wat ik allemaal had gedaan.
Ik zei het is best goed gegaan,
met vrolijk zijn maar ook met een traan.
Ik was erg moe,
en wou naar huis toe.
Het duurde gewoon zo lang,
ik liep naar de wc via de gang.
Ik heb zitten over geven,
was maar heel even.
Maar het moest eruit,
want die stemmen werden te luid.
Me buik borrelt gewoon zo erg,
maar het kotsen was geen berg.
Er kwam niks meer uit,
waarom haalde ik het er weer uit.
Maarja het is gebeurt,
ik hoop dat het wel weer opfleurt.
Ik heb last van me buik nu,
en heb het gevoel dat ik moet kosten contenu.
Maarja het is ook helemaal leeg me maag,
en voel me ook erg traag.
Ik hoop dat ik niet ziek wordt hoor,
want ik wil verder door.
Ik had het gedicht laten lezen,
en ze hebben het alebei gelezen.
Ze vonden het heel mooi en knap geschreven,
want ja het ging ten slote over mijn leven.
Morgen hoef ik er niet naar toe,
dat komt goed uit want ik ben toch moe.
Ik ga denk dan lekker uit slapen,
om de moet weer bij elkaar te kunnen rapen.