Hey Joe,
wat jouw naam teweeg brengen mag
je heengaan werd met tranen verzacht
witte rozen, donkere huidskleuren verward
dit land gaat tezaam voor jou
gek, maar te laat om je hier te houden
land op zijn kop, waanzin wat gebeurde
moeders, vaders, kinderen, vrienden die je zoveel had
ieder wandelde met jou in gedachte
wat zal men schrijven op jouw grafsteen
Hey vriend, goedgemutst met je glimlach apart
je ging heen voor enkele deuntjes van wereld muziek
land dat zijn adem houdt, als je ouders passeren
centraal station, bedevaartsoort voor velen
passerend het treinloket, waar je adem stopte
mensheid wordt je wakker geschud bij dit zien
of blijf je slapen, in je tuintje van eigenbelang
hoofdstad stond stil, om je naam te eren
je vrienden hand in hand, een ketting des leven
moest die echt in je prille bestaan gebroken worden
Hey Joe, het ga je beter,
dan in deze waanzinnige wereld