Verliefd... Energie voor tien, om het volgende moment
uitgeput op bed te vallen. Urenlang glimlachend naar zijn
foto's te staren, om ze het volgende moment razend weg te
gooien. Dagenlang wachten tot hij op msn komt, om
als hij dan eindelijk online is, niets te zeggen omdat 'hij
het gesprek ook wel een mag beginnen'. Toegeven dat
hij misschien niet zo geïnteresseerd is in een gesprek met
jou, is onvergeeflijk en absoluut ondenkbaar.
Verliefd zijn is het ene moment huilen en het volgende
moment lachen . Huilen omdat hij zo lief is, huilen omdat
hij zo knap is, huilen omdat hij niet in de buurt is, huilen
omdat hij iets liefs zegt.
Lachen omdat je nou eenmaal niet anders kunt als je aan
hem denkt. Lachen omdat je iemand ziet met precies zulke
krullen, maar dan minder mooi.
Lachen omdat de roest op het stuur van je fiets precies de
kleur van zijn ogen heeft. Lachen omdat het maandag is
en het moment dat je hem weer ziet steeds dichterbij
komt, wanneer dat ook zal zijn.
Lachen omdat het leven zo mooi is. Schreeuwen omdat
het leven het volgende moment helemaal niet mooi is.
Erachter komen dat je alles wat ook maar enigszins met
HEM te maken heeft moeiteloos onthoudt, terwijl je al
2 uur op je leerwerk zit te blokken (waar je trouwens
niet zo lang over zou doen als je niet steeds je msn zou
checken). Met je vriendinnen urenlang over hem praten,
tot ze er genoeg van hebben en niet meer naar je luisteren.
Redenen bedenken waarom hij níet leuk zou zijn, en er
niet een kunnen bedenken.
Verliefd zijn is lachen en huilen, blij zijn en oneindig veel
zelfmedelijden hebben. Maar lachen nog het meest.
Als een idioot.