maar papa
maar papa
waarom liet jij
mij
als kind zo alleen
waar waren
jouw sterke armen
dan toch heen
en jouw glimmende ogen
je warme stem
papa
laat me voelen
dat je weet
waar ik ben
maar toch papa
waarom
L!@
melissa b: | Donderdag, april 27, 2006 14:08 |
erg mooi en gevoellig!!! | |
m@rcel: | Donderdag, april 27, 2006 12:57 |
stilmakend..... Knuff m@rcel |
|
maria : | Donderdag, april 27, 2006 11:59 |
...stil... warme knuf met liefs, maria |
|
flores: | Donderdag, april 27, 2006 11:19 |
Volgens mij heeft hij je toch iets heel belangrijks geleerd..al was de les hard.. Liefs |
|
sunset: | Donderdag, april 27, 2006 09:33 |
sunset: | Donderdag, april 27, 2006 09:33 |
Als je goed luistert (geluisterd heb) hoor je de antwoorden en voel je zijn altijd al aanwezigheid. Droeve verlangende verwoording van jou. Liefs en mijn oprecht warme genegenheid, sunset |
|
elze: | Donderdag, april 27, 2006 09:30 |
verdriet, terwijl je wel weet hoe het leven in elkaar steekt...tuurlijk is daar het gemis,,,maar laat het je niet gevangen houden in een kooi van droevenis liefs..elze |
|
switi lobi: | Donderdag, april 27, 2006 08:41 |
Dat antwoord zal heel lang schuldig blijven, maar de liefde van je vader niet, hij is er altijd. Dikke ksu voor jou, liefsliefs.....switi lobi |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 27 april 2006 | ||
Thema's: |