Gevangen
Elke dag betreed ik angstig het gebouw.
De treffende woorden raken mij als bliksem.
Binnenin schreeuw ik het van wanhoop uit.
Maar van buiten laat het me koud.
Geen stap durf ik meer te verzetten.
Op iedereen ben ik aan het letten.
Mensen staren me aan,
en vraag me af of iets verkeerds heb gedaan.
Zoveel problemen, zoveel dingen.
Laat me gaan!
De treffende woorden raken mij als bliksem.
Binnenin schreeuw ik het van wanhoop uit.
Maar van buiten laat het me koud.
Geen stap durf ik meer te verzetten.
Op iedereen ben ik aan het letten.
Mensen staren me aan,
en vraag me af of iets verkeerds heb gedaan.
Zoveel problemen, zoveel dingen.
Laat me gaan!
Reacties op dit gedicht
| LOT GENOOT: | Donderdag, april 27, 2006 22:19 |
| ik kan me wel een beetje plaatsen in je gevoel en ik weet hoe moeilijk het leven is als je ergens niet om hebt gevraagd vooral om daar mee om te gaan maar probeer het van je af te zetten en blijf niet stilstaan ook al ben je nog zo bang en wanhopig marseer het van je af door overal doorheen te stappen succes en veel geluk | |
| rOckchic: | Donderdag, april 27, 2006 21:03 |
| haaii meiisj:D wt boeiit jou dat dat se je aan kijken ji weet dat je niix verkeerd hebt gdaan en kijk terug.. meiiisj als je ut mOeiilijk hebt vOeg me toe op msn..;) kusj houvnjou(A) |
|
| rOckchic: | Donderdag, april 27, 2006 21:03 |
Over dit gedicht
| Auteur: ~Bl@ck @ngel~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2006 | ||
| Thema's: | ||