geschreven voor de nieuwsbrief thema "bloemen"
Als een zonnebloem in een uitgestrekte heide
draai ik mee met de zon
waai ik mee met de getijden
en val ik straks terug naar de aarde
waar het allemaal begon.
Als een waterlelie op een diep meer
open ik in het schijnsel van de maan
en sluit ik mijn ogen weer
als de schijnwerpers op me staan;
want ik bloei het liefst in het geheim.
Als een sneeuwvlokje aan de voet van een berg
houd ik me klein en gebukt
probeer niet op te vallen langs de weg
en hoop dat ik niet word geplukt
om dan afhankelijk te zijn van een ander.
Als een cactus in de woestijn
weer ik de aanraking van kwetsbaren
en blijk ik toch altijd weer gegroeid te zijn
als de regen me komt bedaren
na verwoestend hete dagen afzien.
Als een paardenbloem aan haar eind
werp ik mijn vruchten af
want ik wil niet worden vergeten
nee, ik wil niet vergaan
maar er juist voor altijd zijn
als ik eenmaal weg ben gegaan.