Tastend in de duisternis
In gevecht met mezelf
Grijp ik constant mis
Vechtend naar het ontwakend
Blijf ik niets meer zien dan de nacht
Maar vanalles lijkt me aan te raken
Ik voel armen om me heen
Maar dat kan niet
Ik lig hier toch alleen
Alleen lag ik hier te slapen
Maar nu voelt het ineens niet meer alleen
Voel ik handen mijn lijf raken
Ik probeer te schreeuwen: Nee, ga weg!
Maar het blijft angstig stil
Hij hoort niet wat ik inwending zeg
Probeer te vechten voor zover het gaat
Maar de greep wordt steeds sterker
Heb het gevoel dat hij me stikken laat
Het wordt me even teveel
Wil weer terug naar het ontwaken
De angst grijpt me naar mijn keel
Vecht zoals ik nog nooit heb gedaan
En eindelijk laat de greep me weer los
En gaat het licht weer aan
Bang ga ik zitten in mijn bed
Met trillende handen en de tranen in mijn ogen
twentesmurfin: | Woensdag, juni 21, 2006 10:34 |
kippenvel bedekt mijn hele lichaam, ik denk dat dat wel genoeg zegt toch? dikke knuf bubbel |
|
Bloem*: | Woensdag, mei 10, 2006 18:55 |
... geen dingen doen die je niet wilt!! veel liefs & sterkte |
|
J-o-Y-c-E: | Woensdag, mei 10, 2006 18:09 |
*stilte* Blijf vechten!!niej opgeven!! knuff Liefs,, Joyce |
|
appeltje: | Woensdag, mei 10, 2006 17:39 |
wouw, heftig, heb t stil met adem ingehouden gelezen, heel mooi beschreven, liefs appeltje |
|
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 10 mei 2006 | ||
Thema's: |